Oικονομική κρίση και ... ανθρώπινες σχέσεις

Από τους πρώτους κλάδους που "χτυπήθηκαν" με την οικονομική κρίση ήταν η οικοδομή.

Αυτή περιλαμβάνει πάρα πολλές ειδικότητες και κατά συνέπεια μεγάλο αριθμό εργαζομένων που βρέθηκαν στο δρόμο.

Μέσα σε αυτούς είμαι και εγώ ... ως σχεδιάστρια.
Άνεργη από αρχές του 2010 και σε όποια δουλειά εκτός αυτού του τεχνικού κλάδου και αν απευθυνθώ, μου ζητείται προυπηρεσία που δεν έχω.

Οπότε τι κάνω ;

Από την άλλη κλείνουν πολλά καταστήματα, κλείνουν εταιρείες και γραφεία.

"Χτυπιέται" η μια επιχείρηση μετά την άλλη.

Μείωση προσωπικού, μείωση εργατοωρών και μισθών είναι η λύση για πολλές άλλες που στέκουν ακόμα με τα χίλια ζόρια.

Κάνουν διάφορες προσφορές προσπαθώντας να προσελκύσουν τον κόσμο.

Τι να κάνει όμως ο άλλος όταν δεν έχει χρήματα να φέρει εις πέρας τα τρεχόμενα καθημερινά του έξοδα και τις υποχρεώσεις του ;

Αναγκαστικά περιορίζεται και αρκείται στα απαραίτητα και αναγκαία.

Υπάρχουν βέβαια και πολλοί "έξυπνοι και πονηροί" που εκμεταλλεύονται την κατάσταση αυτή και την ανάγκη του κόσμου για δουλειά και δεν πληρώνουν τους εργαζόμενούς τους, δεν τους ασφαλίζουν, τους ζητούν να εργάζονται  πιο σκληρά και περισσότερες ώρες για να πληρωθούν και πολλές φορές τους εκβιάζουν με απόλυση για να πετύχουν όσα περισσότερα μπορούν.

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι εργοδότες !!

Μέσα σε όλη αυτή την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για το μέλλον πως εξελίσσονται οι ανθρώπινες σχέσεις ;

Πόσο τις επηρεάζει η οικονομική κρίση αυτή ;

Δυστυχώς νομίζω ... πάρα πολύ.

Δεν βγαίνουν και μένουν σπίτι τους για να μειώσουν τα έξοδά τους στο ελάχιστο.

Με αποτέλεσμα να απομονώνονται και να "κλείνονται" στον εαυτό τους.

Πολλοί άνθρωποι νοιώθουν "παγιδευμένοι" από την όλη κατάσταση, μη μπορώντας να κάνουν πολλά.

Όταν κάποιος δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του πως θα μπορεί να νοιώσει καλά και να προσφέρει και σε άλλον ή στο κοινωνικό σύνολο ;

Πως θα "ανέβει" η ψυχολογία και η αυτοπεποίθησή του όταν όλα γύρω γκρεμίζονται ;

Όταν δεν φαίνεται κάποιο "φωτάκι" ελπίδας στο βάθος, με τι δύναμη και τι κουράγιο να συνεχίσει τις προσπάθειες ;

Kάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, αλλά η όλη κατάσταση σίγουρα μας καταρρακώνει την προσωπικότητά μας και κατακερματίζει τις σχέσεις και τα όνειρά μας, το αβέβαιο μέλλον μας.

Με τέτοια ψυχολογία τι ποιότητα ερωτικής σχέσης μπορεί κάποιος να δημιουργήσει και σε τι "θεμέλια θα την χτίσει" ;

Είναι πολύ δύσκολες οι καταστάσεις αυτές και πολλές φορές μας οδηγούν είτε στην μοναξιά είτε σε εφήμερες απολαύσεις ανάλογα τον χαρακτήρα και την φύση του καθενός από εμάς ...

"Τα ταξίδια της ψυχής δεν γνωρίζουν σύνορα, φραγμούς. 

Μόνο μικρές μπογιατισμένες "ατασθαλίες" να μαζέψει όσο περισσότερη αγάπη και γέμισμα εικόνων. Μόνο αυτό επιδιώκει, μέσα απ'αυτό ανασαίνει."

(Στο βίντεο εμπεριέχονται 3 αποσπάσματα από τα ποιήματα του μεγάλου μας ποιητή Γιώργου Σεφέρη, "Περιστατικά Γ΄ ", "Φυγή" και "Αλληλεγγύη" από

"Εφαλτήριο Ζωής..." - το κανάλι του χρήστη στο youtube Littlepartofsoul)

Ψέμματα , ψέμματα και ... μοναξιά

Γιατί τόσα πολλά ψέμματα ; Γιατί ;

Κάνεις γνωριμίες, παρέες. Βγαίνεις έξω με γνωστούς, συνάδελφους.

Μοιράζεσαι διάφορες στιγμές μαζί τους. Νοιώθεις καλά, οικεία. Γίνεστε φίλοι.

Ανοίγεσαι και τους εμπιστεύεσαι σταδιακά τον εσωτερικό σου κόσμο. Γίνεται το αντίστοιχο και από τον άλλον.

Τουλάχιστον αυτό πιστεύεις. Είσαι σίγουρος ότι όλα βαίνουν καλώς και επενδύεις στη φιλία, δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου.

Κάποια στιγμή όμως ο άλλος σταματά να ανοίγεται και απομακρύνεται. " Τα λέμε... " - " Μη χαθούμε... "

Αλλά δεν τα εννοεί... Κανένα τηλέφωνο, κανένα μήνυμα ή email. Tίποτα.

Δεν ενδιαφέρεται ούτε να σου μιλήσει, όχι να σε συναντήσει και να σε ρωτήσει για σένα.

Δεν τον ενδιαφέρει η φιλία πια ή απλά τον συνεπήρε η προσωπική του ζωή και η καθημερινότητά της ;

Tι πήγε λάθος ; Τι έφταιξε ; Εμπιστεύτηκες λάθος άνθρωπο ή έκανες ή είπες κάτι  που τον ενόχλησε ;

Αφού είναι φίλος σου δεν πρέπει να σου εκμυστηρευτεί ή να σου δείξει, αν δεν μπορεί να σου πει, τι πήγε λάθος ;

Ή μήπως φοβάται να σου πει την αλήθεια μη σε πληγώσει ;

Κάποιοι άνθρωποι δεν αντέχουν την αλήθεια, τους "πέφτει βαριά".

Αν είσαι όμως στην αντίθετη μεριά ;

Να την λατρεύεις και να την επιδιώκεις όποια και αν είναι ;

H λύση δεν είναι να εξαφανίζεται, ούτε να μην σου ξαναμιλήσει. 

Από την άλλη εσύ να κατανοήσεις την ζωή του φίλου σου και τις πιθανές εξελίξεις, δυσκολίες ή προβλήματά της.

Αλλά μέχρι ποιο σημείο ;

Κι η δική σου ζωή τα αντίστοιχα δεν έχει ;

Εσύ δεν έχεις προσωπικότητα και αξιοπρέπεια ;

Είναι φίλος σου.

Ρίχνεις τον εγωισμό σου να μάθεις, να είσαι μαζί του, να μην τον χάσεις.

Και πάλι καμία ιδιαίτερη εξέλιξη.

Τυπικές επικοινωνίες χωρίς ουσία και ενδιαφέρον.

Τι κάνεις τώρα ;

Θα κρατήσεις την αξιοπρέπειά σου και θα πάψεις να "ζητιανεύεις" την φιλία του ;

Ή θα παλεύεις με όλη σου τη δύναμη να κρατήσεις τα όποια "κομμάτια" φιλίας ίσως απέμειναν ;

Aν δεν έχει σκοπό να σου πει την αλήθεια, δεν θα καταλάβεις ποτέ τι πήγε λάθος και τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.

Θα νοιώθεις ανασφάλεια τι να πεις, πως να το πεις, τι να κάνεις, πως να το κάνεις, χωρίς να είσαι ο εαυτός σου στην πραγματικότητα.

Γιατί είναι τόσο δύσκολη η αλήθεια για κάποιους ;

Aπό την άλλη αν σε έχει ενοχλήσει κάτι στη συμπεριφορά του φίλου σου, δεν πρέπει να του το πεις ;

Nα το ξέρει, να το καταλάβει σε περίπτωση που δεν έχει "πέσει" στην αντίληψή του.

Να μην σε πληγώνει και να μη σε φέρνει σε δύσκολη θέση άθελά του.

Η αντίδρασή του ποιά είναι ;

Σε καταλαβαίνει, προσπαθεί να σε κατανοήσει και να μπει στην θέση σου ή σε αγνοεί εντελώς ;

Συνεχίζετε να είστε φίλοι και να μοιράζεστε τα πάντα όπως πριν ή ψυχραίνονται οι σχέσεις σας και σου "κόβει" την καλημέρα ;

Η προσωπική μου εμπειρία είναι δυστυχώς αρνητική.

Όσο λατρεύω και επιδιώκω την ειλικρίνεια και την αλήθεια, τόσο μακριά τους βρίσκομαι.

Μετρημένοι οι άνθρωποι στην παλάμη ενός χεριού, που έχουν την δύναμη να λένε τα πράγματα με το όνομά τους και να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της αλήθειας αυτής, όσο δυσάρεστη κι αν είναι και για τις δύο πλευρές.

Τους λατρεύω αυτούς τους ανθρώπους και τους εκτιμώ αφάνταστα.

Η αλήθεια πάντα αφοπλίζει !!

Είμαι της ιδίας ιδιοσυγκρασίας ότι συνέπεια και αν προκαλέσουν οι αλήθειες αυτές.

Οι ανθρώπινες σχέσεις, οι φιλίες είναι για μένα ιερές.

Οπότε προσπαθώ να τις τιμώ και να τις φροντίζω όσο καλύτερα μπορώ μέσα από την καρδιά και την ψυχή μου.

Δυστυχώς όμως υπάρχει μεγάλη υποκρισία, ιδιοτέλεια και πολλά, πολλά όμως, ψέμματα.

Γιατί ; Ποιό το όφελος ;

Δεν υπάρχει λόγος πολλές φορές για αυτά ...

Μίλησα με αγαπημένα πρόσωπα για συμπεριφορές και λεγόμενα που με ενοχλούσαν, με στεναχωρούσαν.

Το αποτέλεσμα που εισέπραξα ήταν παγερή, αδιάφορη σιωπή ... 

Δεν άντεξαν την αλήθεια, όσο εγώ δεν άντεχα την άδικα δυσάρεστη συμπεριφορά τους και την αγνωμοσύνη τους.

Όμως ηρέμησα που τους μίλησα, ξελάφρωσε η ψυχή μου, γαλήνεψε η συνείδησή μου, αλλά ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, έχει μείνει το "σημαδάκι" τους στην καρδιά μου.

Ακριβό το τίμημα της αλήθειας και απ΄ ότι έχω καταλάβει οδηγεί σε μεγάλη μοναξιά !!

Έτσι όμως έχεις καθαρή και την συνείδησή σου και την ψυχή σου ...

Ελπίζεις μόνο κάποια στιγμή να καταλάβουν ...

Σημαντικά ερωτήματα ... ουσίας

 
To χρήμα και τα απωθημένα μπορούν να "εξαγοράσουν" ανθρώπινες ψυχές ;

Ποιά είναι τα όριά τους και ποιός τα ορίζει ; 

Όταν αυτά ξεφύγουν τι γίνεται ;

Η εμμονή και τα "λανθασμένα" πάθη που καταλήγουν ;


 


Πόσο "σκοτεινή" μπορεί να γίνει η ψυχή ενός ανθρώπου κι αν συμβεί κάτι τέτοιο υπάρχει "δρόμος λύτρωσης και επιστροφής" ; 


Tι απώλειες προκαλούνται και ποιές είναι οι συνέπειες ;