Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ - "Ο μικρός πρίγκιπας"


Οι μεγάλοι αγαπούν τους αριθμούς.

Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι πολύ αυστηρά με τους μεγάλους, πρέπει να δείχνουν επιείκεια απέναντί τους.



Βέβαια, όμως, εμείς που καταλαβαίνουμε τη ζωή, κοροιδεύουμε τα νούμερα.

Ξέρεις ... όταν είναι κανείς έτσι λυπημένος, του αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα.



Κι αν εγώ ήξερα ένα μοναδικό στον κόσμο λουλούδι, που δεν υπήρχε πουθενά αλλού, εκτός από τον πλανήτη μου και που ένα μικρό αρνί μπορεί να το καταστρέψει με μια χαψιά, έτσι, ένα πρωί, χωρίς να σκεφτεί καθόλου αυτό που κάνει, αυτό δεν είναι σημαντικό και σοβαρό θέμα;

Αν κάποιος αγαπά ένα λουλούδι που δεν υπάρχει παρά μόνο ένα δείγμα του μέσα σε εκατομμύρια και εκατομμύρια αστέρια, αυτό είναι αρκετό για να νιώθει ευτυχισμένος όταν το κοιτάζει.



Είναι τόσο μυστηριακή η χώρα των δακρύων.

Παρ' όλη την καλή του θέληση, εξαιτίας της αγάπης του, γρήγορα άρχισε να κυριεύεται από αμφιβολίες.


Θα πρέπει να υποφέρω δυο - τρεις κάμπιες αν θέλω να γνωρίσω τις πεταλούδες.

Είναι πολύ δύσκολο να κρίνεις ο ίδιος τον εαυτό σου, απ' όσο να σε κρίνουν οι άλλοι.



Για κάθε ματαιόδοξο οι άλλοι άνθρωποι είναι θαυμαστές.

Οι ματαιόδοξοι ποτέ δεν ακούν τίποτ' άλλο εκτός από τα παινέματα.


Αστέρια είναι τα μικρά χρυσά πραγματάκια που κάνουν τους χασομέρηδες να ονειρεύονται.

Εφήμερο : εκείνο που απειλείται από εξαφάνιση σε σύντομο χρονικό διάστημα.



Αναρωτιέμαι, αν τ' αστέρια φωτίζονται για να μπορέσει ο καθένας να ξαναβρεί κάποια μέρα το δικό του.

Νοιώθεις κάπως μόνος μέσα στην έρημο ... 


Το ίδιο νοιώθεις μόνος μέσα στους ανθρώπους.

Αν εσύ με εξημερώσεις, θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. 


Θα 'σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. 

Θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο.

Αν εσύ με εξημερώσεις, η ζωή μου θα μοιάζει σαν να την πλημμύρισε ο ήλιος.



Το τυπικό είναι κάτι που κάνει κάποια μέρα να είναι διαφορετική από τις άλλες.

Δεν ξέρουμε παρά εκείνα που μας δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργούμε δεσμούς.


Η κουβέντα γίνεται αιτία να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις.

Δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. 

Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια.


Ποτέ δεν είναι κανείς ευχαριστημένος εκεί που βρίσκεται.
Τα μάτια είναι τυφλά. 

Πρέπει να τα ψάξεις με την καρδιά.



Ένοιωσα την καρδιά μου να χτυπά σαν την καρδιά του πουλιού που πεθαίνει, χτυπημένο από τα βόλια του κυνηγού.

Το βλέμμα του ήταν σοβαρό, χαμένο στην απεραντοσύνη.




Ένοιωσα πάλι να παγώνω από το συναίσθημα του αναπόφευκτου.

Αν αγαπάς ένα λουλούδι που βρίσκεται σε κάποιο αστέρι, είναι γλυκό τη νύχτα να κοιτάζεις τον ουρανό. Όλα τ' άλλα αστέρια τότε είναι ανθισμένα.



Το αστέρι μου θα είναι για σένα ένα από τ' αστέρια. 

Τότε, θα σ' αρέσει να κοιτάζεις όλα τ' αστέρια.

Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει ... 


Αφού εγώ θα 'μαι σ' ένα απ' αυτά, κι αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια.


Θα μοιάζω σαν να έχω αρρωστήσει ... 

Θα μοιάζω σαν να 'μαι ετοιμοθάνατος. 

Κάπως έτσι θα είναι. 

Μην έρθεις να με δεις έτσι, δεν θ' αξίζει τον κόπο ... 

Δεν θα σ' αφήσω καθόλου.

Έχεις κάνει λάθος. Θα πονέσεις. 


Θα μοιάζω με νεκρό, μα δεν θα 'μαι πραγματικά ...

(Αγαπημένα αποσπάσματα από το βιβλίο του  Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ -
"Ο μικρός πρίγκιπας" )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου