Παλιμπαιδισμός και Άντρες

Aνοίξαμε στο Twitter μια συζήτηση για το πόσο αντιαισθητικό είναι να μιλάει μια 25χρονη σα μωρό και σε ποιούς άντρες αρέσει κάτι τέτοιο.

Το κακό ή το καλό είναι ότι δεν το συνηθίζουν μόνο γυναίκες γύρω στα 25, αλλά και πολύ μεγαλύτερες, ακόμα και στα διπλάσιά τους χρόνια.

Κάποιες γυναίκες το βρίσκουν άθλιο, άλλες εκνευριστικό και πολλοί πάλι πιστεύουν, άντρες και γυναίκες, ότι τα λόγια πολλές φορές δεν είναι σημαντικά.

Αρκετοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι οι άντρες δεν ακούν πάντα, αν η γυναίκα "κουνιέται"...

Τους ξεμυαλίζει φαίνεται ...

Συμφωνήσαμε με τη Μαρία ότι "αφορά ένα μερίδιο του πληθυσμού που δεν είναι κατ' ανάγκη αντιπροσωπευτικό" και δεν το γενικεύσαμε.

Το κάνουμε πολλές γυναίκες, αλλά θέλει μέτρο και όρια όπως πολλά στη ζωή μας.

Πολλές από αυτές που συνηθίζουν να παλιμπαιδίζουν, "πετυχαίνουν καλές "τύχες" κι αυτό είναι το περίεργο..." όπως επισημαίνει η Αθηνά.

"Κι ούτε είμαστε μια ζωή τα θύματα και διάφορες ιστορίες για γυναικουλίστικες δικαιολογίες" όπως πολύ σωστά εξέφρασε η Ευαγγελία.

Ζήτησα αντρικές γνώμες για τον παλιμπαιδισμό και συμφώνησα με τον Αριστοτέλη που μου είπε ότι "όπου υπάρχει προσφορά υπάρχει και ζήτηση".

Πολλοί άντρες συμφώνησαν ότι υπάρχει κι αυτό το είδος του άντρα, που ελκύεται από κάτι τέτοιο κι άλλοι πάλι τέτοιο άντρα τον χαρακτηρίζουν "χαζό".

Οι περισσόττεροι άντρες προτιμούν μια γυναίκα να είναι θηλυκό, να μιλάει σα γυναίκα κι όχι σα γυναικούλα.

Να μη νιαουρίζει, να μη βρίζει και να μην το παίζει αντράκι.

Όπως πολύ σωστά μου είπε και ο Κωνσταντίνος "δεν είναι ωραίο να "μπεμπεκίζουν" οι άνθρωποι, πόσο μάλλον όταν κοιτάς για σχέση γιατί δείχνεις ανώριμος.

Τώρα αν το κάνει κάποιος για άλλο λόγο δεν μπορώ να εκφέρω άποψη."

Ειλικρινέστατο!!!

Εγώ πάλι πιστεύω ότι σε μικρές ηλικίες επηρεάζει το πως νοιώθεις, ότι είσαι πιο αθώος, πιο αγνός, "ψάχνεσαι" περισσότερο και δεν το βρίσκω τόσο κακό.

Ως ένα όριο φυσικά και εξαρτάται και από τις στιγμές με τον σύντροφό μας.

Όσο μεγαλώνουμε νομίζω ότι πρέπει να προσέχουμε ακόμη περισσότερο γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να γελοιοποιηθούμε.

Γιατί όπως λέει και ο Νίκος "δεν έχει σημασία τι κάνουν οι 25άρηδες αλλά τι κάνουμε εμείς στο ταξίδι της ζωής μας.

Στα 25 τα ίδια περίπου κάνουν όλοι."

Και συμπληρώνω ...

Γιατί υποτίθεται ότι όσο μεγαλώνουμε ωριμάζουμε, κατασταλλάζουμε και ξέρουμε τι να πούμε και πως να συμπεριφερθούμε ανάλογα την περίσταση.

Όπως επίσης είναι συνετό για τη ζωή μας να τηρούμε "τα εν οίκω, μη εν δήμω".

Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τους φίλους μου στο twitter για την συζήτηση αυτή και κυρίως για τον χρόνο και την γνώμη τους!!